همیشه کسی در من فریاد می‌زند: "بی‌تابی نکن، می‌آید!"
تو که می‌آیی تا دل‌پریشانی ما را آرام و قرار شوی...
تو که می‌آیی تا بساط دروغ را برچینی و خودبینان سرکش عالم را نابود کنی...
تو که یاری‌کننده‌ی حقی...
"پس تو کجایی...!؟"
ما همه‌ی اعتبارمان را مدیون نگاه مهربان و آسمانی توایم.
دعا کن در حصار فراموشی مدرن، رد پایت را گم نکنیم یک وقت...
در این حکایت "فراق" ما تمام شدیم... خاصیت "عشق" این است...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
{کنار دریایی بیشتر برای دلم دعا کن... دریایی شود!}